Σχετικά με τη γέννηση της Χάρυβδης υπάρχουν δύο εκδοχές. Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή ήταν κόρη του Ποσειδώνα και της Γαίας ενώ σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή ήταν κόρη του Πόντου, μιας αρχαία θεότητα της θάλασσας, και της Γαίας.
Η Χάρυβδη παρουσιάζεται σαν ένα θαλάσσιο τέρας και υπάρχουν πολλές αναφορές στην αρχαιότητα σχετικά με τα προβλήματα που δημιουργούσε.
Πώς έγινε όμως αυτό το τέρας ;
Υπάρχουν πάλι δύο εκδοχές. Σύμφωνα με την πρώτη, όταν ο Γηρυόνης και Ηρακλής περνούσαν με τα βόδια τους και η Χάρυβδη επειδή πεινούσε πολύ θεώρησε σωστό να τα φάει. Όμως ο πατέρας του Ηρακλή και πατέρας των θεών θύμωσε με αυτήν την πράξη και της έριξε τόσους πολλούς κεραυνούς που την ανάγκασαν να πέσει μέσα στη θάλασσα και να γίνει αυτό το τέρας που όλοι ξέρουμε.
Σε μία άλλη εκδοχή η Χάρυβδη προσπαθώντας να κερδίσει κάποια εδάφη για την ίδια και την οικογένεια της από τον Δία έχασε τη μάχη και ο Δίας την τιμώρησε μετατρέποντάς τη σε τέρας.
Στις πιο γνωστές αναφορές λέγεται ότι ζούσε μαζί με τη Σκύλλα, ένα άλλο μυθικό τέρας, στα στενά της Μεσσήνης. Μάλιστα εκεί συνάντησε τον Οδυσσέα με το πλήρωμά του.
Τρεις φορές τη μέρα ρουφούσε το νερό και έκανε τέτοια αναταραχή που κατέστρεφε τα καράβια που περνούσαν από αυτό το πέρασμα.
Η Κίρκη συμβούλεψε τον Οδυσσέα να περάσει πιο κοντά από τη Σκύλλα και όχι από τη Χάρυβδη για να μπορέσουν να γλιτώσουν από τον θάνατό εκείνος και το πλήρωμα του.
Και οι Αργοναύτες συναντήθηκαν με τη Χάρυβδη οι οποίοι γλίτωσαν με τη βοήθεια της θεάς Ήρας που ζήτησε από τη Θέτιδα και τις Νηρηίδες που ήταν νύμφες της θάλασσας να ηρεμήσουν τα νερά και να τους βοηθήσουν.
Η Χάρυβδη ήταν άλλο ένα μυθικό τέρας που σχετίζεται με φαινόμενα παλίρροιας και θαλάσσιων ρευμάτων σε περάσματα όπως αυτό της Μεσσήνης. Οι περιγραφές που έχουν γίνει δείχνουν τη μεγάλη επιθυμία των ανθρώπων να προσωποποιούν φυσικά φαινόμενα όπως αυτό και να δημιουργούν μυθικές ιστορίες που μένουν ανεξίτηλες στο χρόνο.
