Ο Άγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Μικρά Ασία. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του είχε αποδείξει έμπρακτα ότι δεν άφηνε τις ανθρώπινες επιθυμίες του να μολύνουν την ψυχή του. Έτσι φρόντισε με το πέρασμα των χρόνων να απαλλαχθεί από τα υλικά αγαθά και να αφοσιωθεί στο Χριστιανικό του έργο του.  

Έτσι φρόντισε να απαλλαχθεί από την περιουσία που είχε στα χέρια του, την οποία είχε κληρονομήσει από τους γονείς του, βοηθώντας με τον τρόπο του τους φτωχούς. Όταν το έκανε αυτό ανακουφίστηκε και είπε:

«Πέταξα μια βαριά άγκυρα, που με κρατούν δεμένο κοντά στις επιθυμίες του φθαρτού σώματος. Πέταξα από πάνω μου την φθορά και την απώλεια. Τώρα ανοίγεται μπροστά μου πιο ευδιάκριτος ό δρόμος της αληθινής ζωής.»

Έτσι αποφάσισε να γίνει μοναχός. Όμως ο Άγιος θέλησε να πλησιάσει ακόμα περισσότερο το θεό έτσι  απομονώθηκε για χρόνια σε ένα έρημο και απομακρυσμένο μέρος όπου  αφοσιώθηκε στην πίστη  και στην προσευχή. Εκεί δοκιμάστηκε με όλες τις δοκιμασίες της ασκητικής ζωής και έφτασε στην ουράνια τελειότητα. Όσο περνούσαν τα χρόνια πολλοί ήταν εκείνη που πήγαιναν να τον βρουν στην έρημο. Έτσι έγινε γνωστή η φήμη του και όλο και περισσότεροι τον εμπιστευόντουσαν.

Ο Άγιος Στυλιανός είχε το χάρισμα να βοηθάει και να προστατεύει τα παιδιά. Αυτή την δύναμη του την έδωσε ο Θεός, και έτσι μητέρες ερχόντουσαν από όλα τα μέρη για να ζητήσουν την γιατρειά των παιδιών τους. Ό Άγιος παρακαλούσε ολόψυχα τον Θεό να τα γιατρέψει και έτσι πολλά άρρωστα παιδιά γινόταν καλά. Εκτός όμως από αυτό με την προσευχή του βοηθούσε πολλά άτεκνα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδιά.

Όλη την ζωή του την πέρασε δοξάζοντας τον κύριο και σε βαθιά γεράματα, πλήρης ημερών αναχώρησε για τους ουρανούς. Δεν έχουν διασωθεί καθόλου στοιχεία για το που έγινε η ταφή του όμως από εκείνη την ημέρα μέχρι και σήμερα τον δοξάζει όλη η Χριστιανοσύνη για την ζωή και το έργο του.